çalıştığım yerde bir dahiye rastladım..
kekeleyerek konuşuyor dünya umrunda değilmiş gibi davranıyordu
altı yaşında bir dahiydi. yanıma oturdu ve en sevdiği kahramanını anlatmaya başladı.
Çok mutluydu, gülümsüyordu. kahamanı uçabiliyor insanlara yardım ediyor hep sevdikleriyle birlikte mutlu bir hayat sürüyordu. lafını bitirdi ve bana şöyle dedi;
-hiç güzel değilmiş..
ney güzel değilmiş dedim..
-dünya!, hiç güzel değilmiş..
bunu ne kadar geç farkettiğimi düşündüm..
dünya hiç güzel değildi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder