22 Nisan 2014 Salı

Alt Geçit

odam da gezen son kanatları gövdesinden büyük, açık kahverengi, gözlerinin önünü gördüğünden şüphe ettiğim sineği öldürdüğümü düşünüyordum ki bir tanesi daha ışığın hemen gölgesinde belirdi. çok az şeye sinirlenirdim. Ne yaşarsam yaşayayım, içinde anlık ya da uzun vadede beni sinirlendirecek bir şey bulamazdım. Adaletsizlik ve cehalet sinirlendirirdi beni ve genelde ikisi de aynı tip insanlarda bulunurdu. Yaşadığım bölgede insanları neredeyse tamamı cahil ve adalet duygusundan yoksundu. Benim neden sinirlenmediğimin cevabı netti; onları umursamıyordum. İnsanların neredeyse tamamı leşten farksızdı. Benim ise sadece odam pisti, sineklerin tek sebebi bu.

Bundan 4 -5 sene öncesiydi sabah 7.30 da otobüs hareket edecekti. uyumamıştım hiç. 6 da yola çıktım. üniversiteye yürüyerek gitmem gerekiyordu. O saatte yollar bomboştu ve taksiye verecek param yoktu. Tekerlekli valizimi elime aldım sırt çantamı taktım ve ara sokaklardaki, evlerin arasından geçerek ana caddeye ulaştım. Bomboştu her yer. Sokak köpekleri sabah kahvaltılarını arıyorlardı çöplerde. Hava henüz aydınlanmamıştı. Yolda bir tek araba dahi yoktu. Yola çıktım ve iki şeridi birbirinden ayıran çizgilere basarak yürümeye başladım. Aklımdaki şarkıyı mırıldandım bir süre. Sanırım 20-25 dakika yürümemiştim ki alt geçit gözüktü karşıdan. Kışın ayyaşların, evsizlerin güzel mekanı alt geçitler. Alt geçide girdim. Dünya durana kadar yanacağını bildiğim sarı loş ışıkları, matem havası ve bir kaç uyuyan evsizi ile tam anlamıyla insanlığın iç yüzüydü. 5 dakika içinde bitirdim alt geçidi. Üniversite yolun sonunda gözükmüştü. Vaktim daha çoktu ağırdan aldım biraz. Telefonumdan müzik açtım Teoman. Sesini sadece apartmanların zemin katında oturan öğrencilerin duyabileceği kadar açmıştım. Sessizlik içinde ses yankılanıyordu. Sanki tüm dünya benim dinlediğim şarkıyı dinliyormuş gibi geldi bir an. Kahvaltı simit+peynir+çay üçlüsünden ibaretti uzun zamandır. Simitçiye oturdum siparişim gelene kadar bir sigara yaktım fakat daha iki nefes çekmeden önümdeydi kahvaltım. Sigaraya devam ettim. Kahvaltı bekleyebilirdi. Çayımdan bir yudum aldım ve keyif yapmak için vaktim vardı. Otobüsün kalkmasına 15 dakika kala valizimi attım otobüse. Son sigaramı yaktım.  1 hafta boyunca kafamı dinleyecektim. İnsanlardan uzak pislikten adaletsizlikten ve cehaletten..






Hiç yorum yok: